Felieton

Wybaczcie ten lekko clickbaitowy tytuł, ale stoi za jego użyciem całkiem dobra intencja. Zapewne coraz częściej widzicie w internecie posty artystów, ale także i artykuły w mediach, że oto ktoś - załóżmy Pan Jan - wygrał właśnie "prestiżowy konkurs NASA APOD". Lecą brawa, lajki i inne współczesne insygnia

Tym lekko ironicznym tytułem chciałbym rozpocząć wpis, który jest w rzeczywistości formą polemiki do ważnego artykułu - w zasadzie manifestu, a może nawet orędzia - napisanego przez techn0-lidera: Marca Andreessena (tutaj jest oryginalny artykuł, do którego się odnoszę). Skąd taki tytuł przyszedł mi do głowy? Odnoszę wrażenie, że sam oscyluję

Jesteśmy świadkami dosyć niespotykanego wydarzenie w świecie nauki. Z jednej strony mamy na razie do czynienia z tzw. pre-printem, a nie publikacją pełnego recenzowanego artykułu naukowego, ale z drugiej, proces stojący za odkryciem jest relatywnie prosty do zreplikowania i jestem przekonany, że w tej chwili wiele zespołów naukowych na świecie

“To wielki skok dla mnie i Astrography, mały krok dla ludzkości” - tę parafrazę napisałem kilka dni temu na Facebooku. Dla czytelnika może wydawać się ironiczna, ale w rzeczywistości dosyć dobrze opisuje stan umysłu, który towarzyszył mi w ostatnim czasie. Być może zrealizowałem właśnie największy i najbardziej wyczerpujący projekt w

ChatGPT, czatgiepete,... wszędzie go ostatnio pełno, co jest oczywiście zrozumiałe. AI to rewolucja o znaczeniu fundamentalnym dla przyszłości ludzkości. Niby nic zaskakującego, bo przecież nauka i literatura miały wiele czasu, żeby nas z jej nadejściem oswoić. Mimo to - szok, niedowierzanie, dezorientacja (przy jednoczesnej ekscytacji), które widzę w oczach wielu

Kiedyś sądziłem, że do wynalezienia AI niezbędne będzie pełne zobrazowanie i zrozumienie ludzkiego mózgu. Dzisiaj uważam, że jest dokładnie odwrotnie: to AI pozwala nam lepiej zrozumieć jak działamy, myślimy, czy podejmujemy decyzje. Inżynieria AI oraz neuronauki wpadają w ciekawe sprzężenie zwrotne. Jedna dziedzina pomaga drugiej i się wzajemnie nakręcają. Może

Kilka lat temu, na jednym ze swoich portali, opublikowałem emocjonalny artykuł o “krzywdzie, którą zrobił mi system edukacji”. Świadomie go trochę podkręciłem w warstwie kronikarskiej i zrobiłem z siebie ofiarę losu (taka forma literacka — wybaczcie), ale nie zmienia to faktu, że mamy z edukacją poważny problem, a biorąc pod uwagę

W pewnym wątku na Facebook’u wdałem się w płonną dyskusję, której oczywiście już żałuję. Nie da się w kilku słowach komentarza przekazać całej rozbudowanej wizji, czy choćby myśli. Przypomniałem sobie jednak pewną wyblakłą już konkluzję, z którą chciałem się uzewnętrznić już jakieś 2-3 lata temu. Może choć tak uda